Gisteravond 2 december vierde Aletta Instituut voor Vrouwengeschiedenis (voorheen het IIAV) haar 75-jarig jubileum. De bijeenkomst in het Cobra-museum te Amstelveen werd bijgewoond door ongeveer tweehonderd genodigden, die een zeer afwisselend programma kregen aangeboden. Wat daarbij het meest opviel was dat geschiedenis voor Aletta niet een zaak is van het verleden, maar van het hier en nu en van de toekomst. Bij deze gelegenheid werd voor het eerst de Aletta van Nu prijs uitgereikt en lanceerde het instituut een nieuw project, Lines into the future. LOVER feliciteert Aletta en biedt een korte impressie van de avond.

Op zondag 21 november reist een drietal redacteurs van LOVER naar het Hoge Noorden, de bakermat van het Nederlandse socialisme, om de Ferdinand Domela Nieuwenhuis-penning in ontvangst te nemen. Het wordt een middag in het teken van geschiedenis en wel in het bijzonder die van de sociale bewegingen, het socialisme en het feminisme. Aan het eind daarvan ben ik meer dan ooit overtuigd van het belang van een geschiedschrijving die verder gaat dan het inlijsten en vereren van kopstukken en realiseer ik mij weer hoezeer de doelstellingen van LOVER  in de lijn van dit streven liggen. Want, vertelt Prof.Dr. Mineke Bosch in haar lezing, “geschiedenis vertelt ons wie wij zijn”.

Ooit gehoord van de Amerikaanse strip Dykes To Watch Out For? Of van Alison Bechdel? DTWOF liep van 1983 tot 2008 en beschreef de levens, de liefdes en de politieke activiteit van een zeer diverse groep vrouwen (de meesten waren evenwel lesbisch), die leefden in een middelgrote Amerikaanse stad. In

Het IHLIA-plein in de Amsterdamse Openbare Bibliotheek barstte bijkans uit haar voegen, toen daar op zondag 14 november 2010 de bundel Langoureus Verlangen werd gepresenteerd. Als er gevels en daken rondom hadden gestaan, waren ook die met vrouwen volgepakt geweest. Maar er stonden alleen wat boekenkasten en daar klommen wij niet op, daarvoor was onze liefde voor boeken te groot. Dicht opeengedrongen, reikhalzend en op onze tenen, zaten en stonden wij daar om vooral niets te missen. Want het ging over Anna Blaman, en over het belang van de zichtbaarheid van vrouwenliefde in de literatuur.

In dit hoofdstuk van Verwende Prinsesjes wast Elma Drayer ons allemaal stevig de oren. Of we nu zijn als die bijstandsmoeder die al achttien jaar de staat als kostwinner heeft of als die hoogopgeleide jonge vrouw die denkt zich meer te kunnen ontplooien door zich in haar hobby’s terug te trekken. Of slechts lid van een samenleving die het als een onaantastbaar vrouwenrecht lijkt te zien dat wij de keuzevrijheid genieten om ons desgewenst tot het aanrecht te beperken. Hoe is het in ’s hemelsnaam mogelijk dat wij met ons allen de keuze voor economische afhankelijkheid als het toppunt van vrijheid en een onbetwistbaar recht beschouwen?

Pas bij de derde boekwinkel hadden ze het en werd het mij als een broodje dat warm uit de oven kwam (“net vanmorgen binnengekomen”) aangereikt: Verwende prinsesjes – Portret van de Nederlandse vrouw van Elma Drayer. Een boek dat bedoeld lijkt om verontrustend te zijn, want Drayer komt

Vorige week trok de Duitse geneesmiddelenfabrikant Boehringer Ingelheim het middel flibanserin terug, dat in 2011 onder de merknaam Girosa op de markt zou komen als remedie tegen libidoproblemen bij vrouwen. In augustus van dit jaar kwam de Australische journalist Ray Moynihan met zijn boek Sex, Lies and Pharmaceuticals. Moynihan werd eerder bekend door Selling Sickness, waarin hij de consequenties van marketing van medicijnen binnen de Westerse wereld blootlegt. In zijn nieuwe boek laat hij zien hoe dit werkt in het geval van de behandeling van ‘female sexual dysfunction’, een aandoening die pas een paar decennia bestaat, maar waarvan de politieke implicaties tot nog toe weinig aandacht kregen.

Mag ik even overdrijven? Oké dan: de WOMEN Inc talkshow over de mediahype rond de feminisering van onderwijs en arbeidsmarkt woog in haar eentje op tegen minstens tien televisietalkshows. Twee uur lang en zonder ook maar één enkel moment van verslapping hield Yvonne Zonderop haar tien gasten en een betrokken publiek in de ban van het onderwerp. De vraagstelling luidde: “Vrouwen aan de macht, mannen uit hun kracht?” Na afloop constateerde Jannet Vaessen, directeur van WOMEN Inc met tevredenheid dat het ongelijk van de eigen stelling bewezen was. Hoe dat in zijn werk ging?

Komende winter huisvest Imagine – IC aan het Amsterdamse Bijlmerplein een heel bijzondere tentoonstelling, die zelf weer onderdeel is van een groter project en uitvloeisel van een onderzoek van antropologe Jasmijn Rana. Centraal daarin staan tienermeisjes van Marokkaanse komaf met een onalledaagse passie: kickboksen, en een onbescheiden droom: roem. Wie erheen gaat (doen!) leert de verhalen kennen van sterke jonge meiden die met een bewonderenswaardige onverzettelijkheid, maar vooral met humor en creativiteit de obstakels overwinnen die zij tegenkomen op de weg naar verwezenlijking van hun dromen. Door de heldere en innemende verbeelding in verschillende kunstuitingen krijgen hun ervaringen een betekenis die het persoonlijke op een aanstekelijke manier overstijgt.

‘Ik ben niet de Hugh Heffner van de Arabische wereld,’ zegt Joumana Haddad in het Turkse magazine Tempo, ‘ik ben veel gevaarlijker.’ Deze maand verschijnt haar nieuwste boek ‘I killed Sheherazade: confessions of an angry Arabic woman’ in maar liefst zes talen. Maar zij is allang wereldberoemd door vanuit Beirout - in het Arabisch - een glossy magazine uit te geven over erotiek en aanverwante onbesproken onderwerpen. Beslist een gedurfde onderneming in een deel van de wereld waar vrouwelijke seksualiteit nog overwegend in termen van mannelijk eigendomsrecht wordt gezien. Wat bezielt deze vrouw en hoe gevaarlijk is zij in werkelijkheid?

Voor de meeste vrouwen is mastectomie een dreiging waar zij liever niet aan denken. Voor de meeste transmannen is het een bevrijding. Maar hoe is het voor de borsten die dit overkomt? Sinds enige tijd is het mogelijk om vanuit een heel ander perspectief naar borsten te kijken. Conceptueel kunstenaar

Als er één vrouwelijke eigenschap is die in de geschiedenis en wereldwijd zo alomtegenwoordig lijkt, dat je haar welhaast universeel zou kunnen noemen, dan is het wel deze: vrouwen krijgen overal de schuld van. De laatste jaren is er een soort publiek debat aan het ontstaan over de rol van vrouwen en zogenaamde vrouwelijke waarden in het openbare leven, waarbij steeds vaker als vanzelfsprekend het woord ‘feminisering’ valt. Overal waar de term opduikt in de titel of eerste alinea van een artikel, is de strekking van wat volgt meteen duidelijk: er gaat iets mis in onze samenleving en dat is aan de toenemende invloed van vrouwen of vrouwelijkheid te wijten. Weerwoord is er weinig, waardoor het soms wel een heksenjacht lijkt. Daarom waagt LOVER’s webredactie een poging aan te tonen dat het hier om dubieuze mythevorming gaat.