When queer rights become a weapon Every time I watch content online made by queer people openly supporting Palestine, I find the most infuriating, disgusting comment: Do you know what they would do to you in Gaza? And I am always appalled by how racism gets packaged as a tool to defend LGBTQIA+ rights.

Het was een ontroerende en stimulerende avond in Pakhuis de Zwijger, tijdens een samenkomst die in het teken stond van Jantine Jongebloeds nieuwe boek Over abortus. Naast deskundige sprekers namen ook vrouwen met persoonlijke ervaringen het woord om het publiek deelgenoot te maken van hun vaak complexe en kwetsbare getuigenissen. Soms nam een luchtige grap de brok in de keel weg, dan weer lieten de sprekers juist een lange stilte vallen om ruimte te geven aan verdriet, twijfels of opluchting. Eén vrouw vertelde hoe zij zichzelf altijd als een “oermoeder” had gezien, maar uiteindelijk tóch koos voor een abortus—en dat juist die keuze voor haar klopte. De verstrekkende complexiteit van abortus wordt ook door wetenschappers geobserveerd. Recent onderzoek laat zien dat besluitvorming rondom abortus vrijwel nooit louter een rationele afweging is, maar altijd een samenspel vormt van persoonlijke omstandigheden, maatschappelijke context, relationele dynamieken, morele afwegingen en uiteenlopende emoties zoals opluchting, twijfel, angst of verdriet.

Het afgelopen kabinet laat een spoor van schade achter dat niet eenvoudig te herstellen is. Politiek Den Haag was opnieuw een soap: ministers die elkaar tegenspreken en ruzie maken op X, terwijl hun werk blijft liggen. Daarnaast blijkt uit het onderzoek van Investico voor De Groene Amsterdammer dat beleid systematisch werd afgebroken – van onderwijs tot emancipatie, van klimaat tot ontwikkelingshulp. En dan verbaasd zijn dat mensen het vertrouwen in de politiek verliezen.

Morgen mogen we naar de stembus om de nieuwe leden van de Tweede Kamer te kiezen. Er staat veel op het spel. Wereldwijd liggen vrouwenrechten onder vuur, ook in Nederland. Wie denkt dat het in ons beschaafde kikkerlandje niet zo’n vaart zal lopen, moet vooral verder lezen.

Het is bijna zover: de Tweede Kamerverkiezingen. Politieke partijen voeren sinds augustus al campagne en dat gaat er soms hard aan toe. Dit jaar wordt er ook weer een aanslag gepleegd op vrouwenrechten. Kijk naar een terugkerende discussie over abortus, vrouwen die worden uitgesloten in de Tweede Kamer,

In de afgelopen twee jaar is het aantal cis vrouwen dat hormoonmedicatie gebruikt tegen overgangsklachten in Nederland uitzonderlijk hard gestegen. In het afgelopen jaar alleen al steeg het percentage van vrouwen tussen de 40 en 60 jaar dat hormoonmedicatie gebruikt met 40%. De ervaringen hiermee en reacties hierop zijn hoofdzakelijk positief. Ze bestrijden heftige symptomen zoals depressieve klachten, brainfog en aanhoudende vermoeidheid. Met als positief gevolg dat vrouwen niet langer stilzwijgend hoeven te lijden of zelfs hobby’s of werkzaamheden moeten opgeven. In hoeverre dit daadwerkelijk een emancipatoire ontwikkeling is, valt echter nog te bezien. Met de steeds verder stijgende pensioenleeftijd ontstaat er voor werkgevers ook een groot belang bij het zo lang mogelijk behouden van de optimale vitaliteit (lees: productiviteit) van hun personeel.

Afgelopen week plaatste @demarkersonline op Instagram dat de mentale volksgezondheid onder druk staat. Werkenden vallen steeds vaker uit met burn-outklachten en bijna de helft van de volwassenen heeft ooit een psychische aandoening gehad. Volgens de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) leven we in een ‘hypernerveuze samenleving’ waarin iedereen verwacht wordt beter en sneller te presteren. Het advies: niet alleen focussen op individuele oplossingen, maar “de samenleving zelf tot rust brengen.”

Gegevensdiefstal, cybercriminaliteit, identiteitsfraude, nepnieuws en online pesten. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de schaduwkant van internet. Ook kennen we inmiddels allemaal het gevaar van algoritmes, filterbubbels en echokamers, en hoe deze bijdragen aan polarisatie. Wie hier al slapeloze nachten van heeft, moet vooral niet verder lezen. Het wordt – of is – nog veel angstaanjagender. Lees The New Age of Sexism van Laura Bates. En huiver.

Op zoek naar een inspirerend boek, een goede film of interessante documentaire? Weten welke podcasts en socials je niet wil missen? Zin in een theatervoorstelling of museumbezoek? Met de maandelijkse LOVER Tipt hoef je niet lang te zoeken.

Recent kondigde het Nederlands Olympisch Comité (NOC*NSF) aan een richtlijn op te gaan stellen voor de participatie van trans vrouwen in Nederlandse topsport. Het NOC*NSF is de zoveelste organisatie die ongefundeerd, transmisogynistisch beleid invoert in naam van het beschermen van cis vrouwen tegen zogenaamde prestatievoordelen van trans vrouwen. In deze column leg ik uit dat wetenschappelijk onderzoek deze maatregelen echter niet ondersteunt, en genetische voorsprong in sport alleen bij trans vrouwen bestraft wordt dankzij het onjuiste gebruik van binaire categorieën. Daarnaast geef ik aan dat het huidige bio-essentialistische debat voor alle vrouwen een bedreiging vormt. 

Tijd is een van onze meest waardevolle bezittingen. Toch verliezen we er ongemerkt enorme hoeveelheden van aan iets wat zelden oplevert wat het belooft: de dieetcultuur. Uren, dagen en soms zelfs jaren verdwijnen in een eindeloze cyclus van tellen, wegen, compenseren en twijfelen. De hoeveelheid tijd die je hieraan besteedt lijkt misschien klein – een paar minuten hier, een kwartier daar – maar opgeteld is het enorm. Slechts vijf minuten per dag piekeren over eten of je lichaam komt neer op dertig uur per jaar. Dertig uur waarin je gedachten niet van jou zijn, maar van een systeem dat je influistert dat je anders, kleiner of beter moet zijn.In dit zesde deel van Mij krijg je niet klein kijken we naar iets waar we zelden bij stilstaan: de enorme hoeveelheid tijd die dieetcultuur ons ontneemt.

In de reeks Muzikale Vrouwen met een Boodschap portretteert LOVER bekende of minder bekende muzikantes. In deze editie maak je kennis met de frontvrouw van de postpunkband Sprints uit Ierland: Karla Chubb.