Hoe Nederland nog rechtser kon kleuren
Foto van Edmond Dante via Pexels
Het is 23 november 2023, volgens de NOS een ‘historische’ ochtend in de geschiedenis van de Nederlandse verkiezingen. Gisteren ging ik met een zwaar hart naar bed. Ik hoopte dat ik wakker zou worden met het nieuws dat het een ‘historische’ ochtend zou zijn omdat de exitpoll er nog nooit zo erg naast had gezeten. Maar, zoals we inmiddels weten, dat was naïef. PVV is nu met 37 zetels de grootste partij. Jarenlang heeft links-progressief gedacht dat het niet zou gebeuren, en nu is het toch zo.
Op 9 oktober werd Bernie Sanders in De Balie gevraagd hoe Trump zoveel stemmen had kunnen krijgen. Vandaag stellen veel mensen, vooral in de steden, zichzelf dezelfde vraag over Wilders. Bernie Sanders had een treffend antwoord. Hij beschreef dat mensen boos zijn over de slechte staat van het land, onder andere door de torenhoge inflatie en de woningcrisis, met als gevolg het verlies van geloof in de politiek. Zijn antwoord op de vraag waarom mensen dan zo rechts stemmen? De partij in kwestie pakt deze boosheid en re-dirigeert die van de echte oorzaken, zoals in ons geval de oorlog in Oekraïne en jarenlang neoliberaal beleid, naar immigranten en andere gemarginaliseerde groepen, zoals moslims.
Het is een makkelijk politiek spelletje, want de ontmenselijkte ander, afgeschilderd als tweederangsburger, kan zich nooit in dezelfde mate verdedigen. Het is beleid gevoerd over de ruggen van anderen. Het is wanhoop en boosheid gebruiken om te mobiliseren tot ontmenselijking van De Ander. Naast de ideeën van de PVV over immigratie en asielzoekers heeft de PVV ook standpunten die funest zijn voor het klimaat, voor vrouwenrechten, voor LHBTI+-kwesties, voor ontwikkelingssamenwerking. Over het nostalgisch nationalisme van deze partijen schreef De Correspondent gisteren een treffend artikel.
Om me heen verschijnen berichten dat het partijprogramma van de PVV juridisch gezien niet haalbaar is – er is altijd de hogere EU-wetgeving. Dit is een praktische benadering van het probleem. Want los van of het op Europees vlak wel of geen hout snijdt, rest er altijd de emotie als gevolg van deze ontmenselijking en marginalisatie. Ik stel voor dat we verder kijken dan wat voor nu juridisch gezien haalbaar is of niet, en we ons verplaatsen in de mensen die zich nu niet meer welkom voelen in Nederland. Jarenlang hoorden we dat (institutioneel) racisme niet bestaat binnen dit ‘tolerante’ kikkerlandje, en toch wint vandaag de PVV. En dat, zoals Seada Nourhussen, hoofdredactrice van OneWorld op X, schrijft: “in tijden van etnische zuivering van Palestijnen op vluchtelingen en moslimhaat”.
In deze tijden is het des te belangrijker om te lezen, praten, organiseren en schrijven. Om ruimte te creëren voor eerlijke, op feiten gebaseerde journalistiek. Laat de mensen om je heen weten dat je er voor ze bent. Audre Lorde schreef: “When I dare to be powerful, to use my strength in the service of my vision, then it becomes less and less important whether I am afraid.” Gebruik je stem en je privileges om je te mobiliseren, vooral nu.
Wij van LOVER maken ons zorgen over de staat van gelijkheid en rechtvaardigheid in dit land. Niemand is vrij, totdat we allemaal vrij zijn.
Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.
Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook.